Komið nóg af yfirgangi Landsvirkjunar.

Gaman að sjá hve margir gerðu sér ferð til að mæta á fundinn. Hefði viljað fara sjálfur en komst ekki.

Skilst á fólki þarna á svæðinu að urgur sé í mönnum út af þessum áformum. Fólk er hrætt við að sagan endurtaki sig frá Blönduvirkjun þegar heilu jarðirnar og jarðpartarnir voru tekin eignarnámi og tilhlýðilegar bætur fengust ekki. Annars skiptir það ekki máli hjá öllum fólk er ekki sátt hvernig vaðið er yfir það á skítugum skónum og því næstum því drekkt í jökulvatni. Lítum til dæmis á hvernig fer fyrir bóndanum í Akbraut. Það er ekki nóg með að stór hluti af jörðinni, ræktuðum túnum, fari undir vatn heldur á stöðvarhús og fleiri byggingar að standa þar sem íbúðarhúsið hans útihús standa. Honum er bókstaflega bolað í burtu.

Þegar Blönduvirkjun var byggð tók einstaka bóndi sig til og lýsti óánægju sinni með því að sprauta úr haugsugum yfir bílana hjá herrunum hjá Landsvirkjun, grýtti þá, strengdu keðjur yfir vegina og fleira skemmtilegt.

Talandi um skemmdarverk þá má ekki gleyma þegar bændur í Aðaldal sprengdu stífluna í Laxá. Það er spurning um að fara taka upp svona aðgerðir

Ingibjörg Sólrún sagði fyrir stuttu að þau í X-S ætluðu að koma í veg fyrir þessar framkvæmdir. Ef þau geta sýnt fram á að það sé raunhæft þá held ég að ég vendi mínu kvæði í kross og kjósi X-S.

Troðfullt í Árnesi á fundi gegn virkjunum neðri hluta Þjórsár

Þjóðerniskennd og handbolti.

Stórkostlegur sigur gegn franska landsliðinu í gær. Það er alltaf jafn gaman þegar svona lagað gerist. Þvílík samstaða hjá liðinu.

Þjóðin stendur saman sem aldrei fyrr þegar svona vel gengur. Maður fyllist stolti og þjóðerniskenndin flæðir um líkamann, ef það má orða það svo.

Á svona stundu þá hugsa ég alltaf: "Djöfuls vitleysa að hætta að æfa handbolta þegar ég var unglingur. Ég sem var svo efnilegur."  Ég þótti gríðarlega efnilegur í vörn, fékk tvisvar sinnum brottvísun í fyrsta leiknum mínum á Legomótinu í Mosfellsbæ og rauða spjaldið í þeim næsta. En batnandi mönnum er best að lifa. Á næsta móti fékk ég ekki eina brottvísun heldur fékk dæmt vítakast þegar ég var að brjótast í gegnum hina gríðarsterku vörn ÍR strákana. Að sjálfsögðu tók ég sjálfur vítakastið. Stillti mér upp á vítapunktinn og skaut boltanum efst í hægra hornið, þvílíkt mark! "Nei nei nei alveg rólegur kallinn minn" kallaði dómarinn. "Ekki fyrr en ég flauta." bætti hann við. Jæja, þetta var hálf vandræðalegt og setti mig út af laginu. Svo gall flautan og ég dúndraði boltanum í átt að markinu. Markmaðurinn átti ekki séns í boltann enda fór hann svo hátt yfir markið að Lego auglýsingaskiltið, sem hékk yfir markinu, hreyfðist úr stað. En ég var nú bara 10 ára þegar þetta átti sér stað.

Næstu 4 ár sem ég stundaði handboltann gengu mun betur fyrir sig og ég passaði mig á því að taka vítaskotin hjá mér til sérstakrar endurskoðunar bætti þau til muna.

Þess vegna hugsa ég alltaf þegar ég horfi á íslenska landsliðið í handbolta: "Maður gæti nú verið þarna. Í það minnsta sem áhorfandi fullur af þjóðerniskennd.

 

Bóndadagur

Ekki fékk ég bóndadagsgjöf frá minni heittelskuðu. Enda hljóp ég ekki í kringum bæinn (blokkina) á brókinni einni fata. Glætan að ég myndi gera það í þessum kulda sem nú næðir um. En bændur, hér áður fyrr, áttu að fara fyrstir á fætur, hoppa á öðrum fætinum í kringum bæinn, berir á ofan og aðeins klæddir í aðra skálmina, dragandi hina á eftir sér. Sem sagt þeir áttu að fagna Þorra. Það væri skondið að sjá ef þessi siður væri tekinn upp aftur í nútímanum.

Fyrsti dagur í Þorra var líka tími mannfagnaðar og áts. Þess vegna ætla ég að halda veislu í kvöld.....og bjóða upp á eitthvað annað en Þorramat.

Ætla að hlusta á Rás 2 í dag og fylgjast með hver verður kosinn sá kynþokkafyllsti. Vona að einhver hringi inn og kjósi mig. .....